خانه جدید

به خیابانی که هر روز از آن میگذریم , به اتاقی که در آن هستیم, به لیوان مخصوصی که داریم...

و جه را حت می شود این وابستگی ها را از دست داد... به سادگی افتادن و شکستن لیوانی عزیز, و یا یک باره اجیار به تخلیه کردن خانه,...

چه سخت باید با همه چیز خداحافظی کرد, انگار آن خانه,, اتاق, و تمام ریزه میزه هایش قسمتی جدا نشدنی از خاطرات چندین سال گذشته شده اند. 

ولی برای دوباره خاطره ساختن باید بار اضافی را خالی کرد و جا گذاشت... با تمام سختی هایش!

خداحافظ خانه, قدیمی, برای جای دادن به پنچ سال خاطرات تلخ و شیرین, و بودن سقفی گرم بلای سر مان ازت ممنونم. به امید اینکه خانه, بعدی باز پر شود از لحظه های شاد و ناب!

به پیشواز فصل جدید,ی در این دفتر زندگی میروم؛ خدایا به امید تو!