دله پر

باز میگردی به نوشتن 

آن وقت که زمین میخوری و قدم هایت دیگر یکی پس از دیگری برداشته نمی شوند

وقتی دلت آنقدر سنگین میشد که نفس کشیدن هم سخت میشود 

وقتی آنقدر اشک در چشم هایت قل قله میکند که همه چیز تار میشود (شاید برای همین عینکی شدم)

.

.

برای کم کردن وزنه ی دل انگار دوباره باید نوشت !

دورد به همه عزیزانو از غیاب بسیار طولانیم عذرمیخوام و متشکرم از عزیزانی که باز هم تا کمی پیشتر با تمام این حال به من سر میزدند و پیام میگذاشتند. 

هر چند نمیتوانم قول بدهم که هر هفته بر میگردم ولی مطمئنن باز شروع به نوشتن کرده ام. 

از حظورتون در کلبه کوچکم خوش حالم و امیدوارم باز هم به من سر بزنید!